Hoxe non hai resumo. Resístome a condensar sequera un pouco o relato da última xornada. É hora de botar a vista atrás e saborear un por un todos os días transcurridos desde o, xa lonxano, luns. Busca o comezo da liña de tempo deste venres e goza con toda a aventura. Eu, agora, retírome a descansar. Como supoño que farán todos. E ese agotamento compartido faime sentir, se iso é posible, aínda un pouco máis humano.

Pero poida que aínda me quede un pouco de enerxía. ¿Baldo e Rosi? Non podo resistirme. Teño que escribilo.

Voso sempre.

Xespir